Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος σήμερα χωρίς όλα αυτά. Και όμως κάποτε ήταν. Μέχρι ο Γουτεμβέργιος να ανακαλύψει την τυπογραφία, η διακίνηση ιδεών, σκέψεων, απόψεων, η ενημέρωση κ.λ.π, ήταν προνόμιο μόνο των οικονομικά ισχυρών. Ένα βιβλίο ήταν πανάκριβο, τόσα και τόσα βήματα από κάποιους ανθρώπους στα μαθηματικά, ιστορία, φυσική, βιολογία κ.λ.π., ήταν δύσκολο να φθάσουν στα χέρια άλλων ανθρώπων που θα συνέχιζαν παρακάτω. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πόσο άλλαξε ο κόσμος μετά από την επανάσταση αυτή. Εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά, δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω εκείνα τα αριστουργήματα της Αγίας Γραφής σε διάφορα μουσεία , που με πόσο μεράκι έχουν δημιουργηθεί ¨καλλιτεχνικά¨ και τυπωθεί έτσι που ακόμα και σήμερα παραμένουν αξιοζήλευτα…
….Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Βρέθηκα στη σχολή Γραφικών Τεχνών του ΤΕΙ της Αθήνας. Νέο ξεκίνημα για μένα. Θυμάμαι μία φορά που με ρώτησε ένας συμπατριώτης μου, μεγάλος σε ηλικία, «τι σπουδάζεις αγόρι μου», σκέφτηκα τι να του πω τώρα για να καταλάβει, ας κάνω τα πράγματα πιο απλά, «τυπογράφος θείο», «μπράβο αγόρι μου, γιατί να μας μετράνε ξένοι τα χωράφια». Κάπως έτσι άρχισε αυτό το μεγάλο ταξίδι στον υπέροχο αυτό κόσμο. Θεωρίες, εργαστήρια, επισκέψεις σε εργοστάσια εφημερίδες…,με δάσκαλους πότε ικανούς με γνώσεις και πίστη σε αυτό που έκαναν και πότε με «βολεμένους» του συστήματος…έφθασα λίγο πριν το πτυχίο στην πρώτη μου επαφή με το εξωτερικό. Στην παγκόσμια γιορτή που γίνεται κάθε 4 χρόνια στο Ντίσελντορφ. Μάιος του 1986. Δεν έχασα καμία από τότε. Εκεί συνειδητοποίησα αμέσως του τι θα ακολουθούσε σχετικά με το μέλλον της τέχνης που διδάχθηκα. Σκέφτηκα αμέσως ερχόμενος στην Ελλάδα, «και τα βρακιά ακόμα κάποια μέρα θα αποτελούν έντυπο μέρος οπτικής επικοινωνίας». ..
Οπτική επικοινωνία. Όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα, τα αντιλαμβανόμαστε όμως ο καθένας με τον δικό του τρόπο, «επικοινωνούν» μαζί μας διαφορετικά. Αυτό έχει σχέση με την παιδεία μας, το βιοτικό μας επίπεδο, βιώματα της παιδικής μας ηλικίας, την ψυχική μας κατάσταση εκείνη την στιγμή, την ηλικία μας… και πολλούς άλλους παράγοντες. Από την άλλη πλευρά πάλι, ένα κόκκινο μπαλόνι ανάμεσα σε άλλα πράσινα μαζί, «μιλάει» μαζί μας εντελώς διαφορετικά από ότι ανάμεσα σε κίτρινα. Εδώ ακριβώς μιλάμε για εικόνα που ερμηνεύεται μέσα μας όπως θέλει ο καθένας. Όλοι μιλάμε για δημόσια πρόσωπα, πολιτικούς, ηθοποιούς κ.λπ., λέγοντας αυτός είναι έτσι ή αλλιώς. Αλήθεια που το ξέρουμε, δεν έχουμε ποτέ ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα μαζί. Βλέπεται λοιπόν πως είναι η εικόνα που μας πέρασε, ή μας πέρασαν. Ο ίδιος πομπός, το ίδιο μήνυμα σε διαφορετικούς δέκτες, αποκωδικοποιείτε διαφορετικά και λέμε ότι είναι «έτσι ή αλλιώς». Ανάλογα λοιπόν με τον «δέκτη» που θέλουμε στέλνουμε και τα ανάλογα μηνύματα. Τι σημασία όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά. Εδώ ακριβώς αρχίζει να διαφοροποιείται η δουλειά από την επιχείρηση. Δουλειά, πιο ήρεμα τα πράγματα. Μικρό πελατολόγιο από το γύρω περιβάλλον, συγγενικό, φιλικό κ.λ.π. . Προσωπική σχέση με τους πελάτες, άλλωστε δεν θα είναι και πολλοί, κάποιες φορές λίγο παραγνωρισμένη αυτή η σχέση, και φυσικά το παλιό κλασικό «τεφτέρι με τα βερεσέδια». Όλα αυτά χωρίς ή με λίγο προσωπικό, ένα καλό μεροκάματο, σαφώς καλύτερα από τα «ξένα χέρια». Όλα καλά, «Γιάννης πας και Γιάννης έρχεσαι», και όσο είναι κανείς στα πόδια του, κανένα πρόβλημα.
Επιχείρηση. Άλλο επιχειρώ, άλλο δουλεύω. Ρίσκο, άγχος, όραμα… Πως όμως μπορεί μια δουλειά να μετατραπεί σε επιχείρηση ή να ξεκινήσει από την αρχή, με το μικρότερο ρίσκο, λιγότερο άγχος και καλύτερα αποτελέσματα.
Με ποιότητα και συνέπεια δεδομένη, χρειαζόμαστε πρώτα από όλα μια καλή έρευνα αγοράς.
‘Ένα κομμωτήριο για άντρες απαιτεί πρώτα απ΄όλα να μετρήσουμε σε μία περιμετρική ζώνη, από την οποία θα μπορούσαν να επισκεφθούν το κατάστημα μας, πόσοι άντρες υπάρχουν. Έπειτα ξεχωρίζουμε πόσοι από αυτούς έχουν μαλλιά. Φαντάζεστε σε ένα χωριό με καραφλούς να ανοίξει κανείς κουρείο. Πόσο συχνά κουρεύεται ένας άνθρωπος και τελικά τι ποσό διαθέτει. Με απλά μαθηματικά κανείς μπορεί να υπολογίσει την επένδυση που θα κάνει και σε συνδυασμό με τα τρέχοντα καθημερινά έξοδα να δει αν αξίζει τον κόπο. Μέχρι εδώ, αποκλίσεις φυσικά να οδηγηθεί κανείς σε εύκολα συμπεράσματα για το τι θα βρει μπροστά του. Το πιο πάνω παράδειγμα μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό αντικαθιστώντας το κομμωτήριο με πρατήριο βενζίνης, είδη δώρων, ρούχων, φροντιστήριο, ιατρείο… και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Όλα αυτά ακούγονται τόσο όμορφα και ίσως ιδανικά. Κάποιοι τα έζησαν και τα καρπώθηκαν πολύ καλά στις χρυσές εποχές των μονοπωλίων. Τώρα όμως που τα μονοπώλια έσβησαν και ο ανταγωνισμός , θεμιτός και αθέμιτος, μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και το καρκίνωμα της κάθε επιχείρησης που λέγεται πίστωση όλο και μεγαλώνει πρέπει να βρούμε τρόπο να «επικοινωνούμε», με τον πελάτη πιο γρήγορα και σε καθημερινή βάση αν αυτό είναι εφικτό. Εδώ ακριβώς χρειάζεται να «χτίσουμε» την εικόνα μας που να είναι καλύτερη από τον ανταγωνισμό μας. Ένα καλό λογότυπο, έξυπνο, που να μπορεί από μόνο του με μία ματιά να δώσει όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες. Βασισμένο σε απλά σχήματα, αρμονικά δεμένα χρώματα, αυτό που λέμε γενικότερα μία εικόνα χίλιες λέξεις. Επιγραφές. Κάποτε αποτελούσαν αριστουργήματα που στόλιζαν τις προσόψεις των καταστημάτων, τώρα όμως πρέπει να «ρουφήξουν» τον πελάτη από το διπλανό κατάστημα που πουλάει τα ίδια ακριβώς πράγματα. Πρέπει να ξεχωρίζει από το υπόλοιπο «δάσος». Όταν δε πρόκειται για υπαίθρια διαφήμιση, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Κάποτε είχε στη διάθεση της 3 δευτερόλεπτα, για να «περάσει» τις πληροφορίες που ήθελε. Τώρα πλέον μιλάμε για μόλις 1 δευτερόλεπτο. Φαντασθείτε λοιπόν πόσο προσοχή θέλει για να πιάσουν τόπο τα έξοδα και ο κόπος. Κάρτα. Μπορεί κανείς να γράψει το τηλέφωνο του σ’ ένα κομμάτι χαρτί και να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει. Μπορεί και να παραγγείλει σε λευκό χαρτί, μαύρα γράμματα. Επισκέπτεσαι τον καλύτερο οδοντίατρο, με πονεμένο το δόντι και το ραντεβού σου γραμμένο πάνω σε μία κάρτα, μαύρα γράμματα σε λευκό χαρτί. Είσαι σίγουρος ότι εξακολουθεί ο οδοντίατρος να είναι καλός! Και όμως δεν άλλαξε κάτι παρά μόνο ένα μικρό κομματάκι της εικόνας του. Αυτός πάλι με την σειρά του δεν νομίζω πως αισθάνεται καλά όταν κάθε μέρα συνταγογραφεί σ΄ένα έντυπο σχεδιασμένο και τυπωμένο όπως – όπως. Το ίδιο ισχύει για φάκελλα, επιστολόχαρτα, έντυπα τιμολογίων ή άλλα εσωτερικά έντυπα, που στέλνουν προς τα έξω μηνύματα και εικόνες εντελώς διαφορετικές από αυτές που γνωρίζει μόνο το… μαξιλάρι σας.
Σ΄όλα αυτά από πάνω έρχεται και το παράθυρο στον κόσμο που λέγεται διαδίκτυο,(INTERNET). Πως θα μπορούσε κανείς ανά πάσα στιγμή να έχει κανείς πρόσβαση στις πληροφορίες που εσείς θέλετε να πάρει από σας; Πάρα πολύ απλά και γρήγορα, χωρίς να χρειάζεται να ψάξει να βρει που έχει την κάρτα σας, το προσπέκτους… Αρκεί να ανοίξει τον Υπολογιστή του, να συνδεθεί με το διαδίκτυο (αλήθεια πόσοι ακόμα είναι χωρίς αυτή τη δυνατότητα) . Ακόμα και δεν θυμάται την ηλεκτρονική σας διεύθυνση, μπορεί με την βοήθεια μίας μηχανής αναζήτησης, να σας βρει γρήγορα και εύκολα, ακόμα και να επικοινωνήσει μαζί σας, με πολύ απλές κινήσεις.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε άπειρα παραδείγματα, όμως οι εικόνες μιλάνε πάντα καλύτερα…λένε περισσότερα…ερμηνεύονται ανάλογα…πουλάνε διαφορετικά…επικοινωνούν όπως αυτές θέλουν…